Πώς μυρίζει … η 1η του ΟΚΤΩΒΡΗ;

     Ορισμένες μέρες μυρίζουν χαρακτηριστικά. Τη μέρα του Πάσχα είναι διάχυτη η τσίκνα του σουβλιστού αρνιού. Την πρωτομαγιά μοσχοβολούν πασχαλιές, βιολέτες, τριαντάφυλλα. Λίγες δεκαετίες πριν και η πρώτη μέρα του Οκτώβρη είχε μια μυρωδιά ιδιαίτερη - δεν θα το ’λεγες με τίποτε άρωμα- αλλά μια μυρωδιά με... χρώμα. Με χρώμα μπλε ελεκτρίκ. Έβγαινε το πρωί από τις πόρτες των σπιτιών και πλημμύριζε τους δρόμους της πόλης. Μυρωδιά με χρώμα γαλανό, νιάτα πρώιμα, γέλια και μια θάλασσα ευχές για "Καλή Χρονιά, καλή αρχή, καλή πρόοδο"!
Τα Γυμνάσια άρχιζαν πιο αργά από τα Δημοτικά σχολειά, στη μια του Οκτώβρη. Τα γυμνασιόπαιδα κινούσαν για τον Αγιασμό με τις φρεσκοσιδερωμένες φορεσιές. Τ’ αγόρια κοντοκουρεμένα και παντελόνια με τσάκιση. Τα κορίτσια, με μαλλιά σε σφικτές κοτσίδες και ελάνκα κορδέλα στα ελληνικά χρώματα, μέσα στην καινούρια ποδιά από μπλε ποπλίνα. Σ’ αυτήν την μπλε ποπλίνα, που είχε στην ούγια την εγγύηση της Πειραϊκής-Πατραϊκής, θες στη βαφή της, θες στο κολλάρισμα του καινούργιου υφάσματος … οφειλόταν αυτή η μυρωδιά. Η μυρουδιά του σχολειού που ξεκινά.
-Έεεεφη, Δώωωωρα! Ακούστηκε από το στενό η φωνή της Τ/ούλας.

- Τώρα, τώρα! Ερχόμαστε.
Ο καιρός ήταν ακόμη ζεστός και η Τ/ούλα είχε σηκωμένα τα μανίκια της ποδιάς. Τέτοια εποχή τη φορούσαν ως φόρεμα σεμιζιέ. Το υπουργείο έδινε το σχέδιο. Μάκρος ένα δάκτυλο κάτω απ’ το γόνατο, δυο κουφωτές που ξεκινούσαν από την περιφέρεια εκεί στο μέσο των μηρών, κουμπιά μέχρι τον αφαλό, πέτο απ΄ το γύρισμα του στριφώματος και δυο πρακτικές τσέπες πάνω στα λαγόνια. Γύρω από το λαιμό πρόσθετο άσπρο κολλαρισμένο γιακαδάκι στερεωμένο με τρύπωμα για να αφαιρείται εύκολα στο συχνότερο πλύσιμο. Πάνω στο στήθος από τη δεξιά πλευρά καρφιτσωμένη η κονκάρδα του Γυμνασίου Θηλέων με τη σοφή κουκουβάγια. Όταν έπιαναν τα κρύα η ποδιά φοριόταν πάνω από τα μάλλινα κοριτσίστικα φορέματα. Έτσι έπρεπε να ‘ναι φαρδουλή. Με αποτέλεσμα τους ζεστούς μήνες να πλέουν οι μαθήτριες στο μοντελάκι. Η Τ/ούλα φορούσε την περσινή ποδιά της. Είχε χάσει λίγο το χρώμα της και είχε μια ασπρουδερή γραμμή δυο πόντους πάνω απ’ το στρίφωμα που μαρτυρούσε τη μοδιστρική παρέμβαση στον ποδόγυρο. Ψήλωσε βλέπετε η κοπελιά.
    Ακούστηκαν και η Φωφώ με την Βίκυ να κατεβαίνουν τη σκάλα στο διπλανό σπίτι. Στη στροφή της Κολοκοτρώνη φάνηκε χαρούμενη, καλοχτενισμένη κατά το τυπικόν η τετράς: Χριστίνα, Μάρθα, Μαρία, Σούλα. Κατέφθασαν και η Κική με τη Ρούλα που ανέβηκαν από τον κάτω δρόμο.
- Άντε να φεύγουμε, μην αργήσουμε.
- Δεν θα περιμένουμε τη Δέσποινα;
- Προχώρησε με την Αμαλία και την Έλλη. Ήθελαν να ανάψουν ένα κερί στην Αγία Βαρβάρα.
Βγήκαν οι μαμάδες στα μπαλκόνια.
-Καλή αρχή, καλή δύναμη κορίτσια! Να προσέχετε…

(από την οκτωβριανή συντροφιά των αρχών του '70, μας έλειψαν φέτος αιφνιδίως τρία κοριτσόπουλα. Τα φυλάμε στην καρδιά και την σκέψη μας μες στις μπλε ποπλίνες τους)

χρονογραφεί ετεροχρονισμένα η Τασούλα Γεωργιάδου