Για την Παναγία μας
 |
Eugène Atget, Nôtre Dame, 1922 |
Δεν της άρεσε της Έλλης η επίσκεψη στο μουσείο
Μοντέρνας Τέχνης.
Πήγαν με τη δασκάλα τους, ήταν και μια άλλη κυρία
που τους μιλούσε συνεχώς για τους πίνακες. Μετακινούνταν και κάθονταν όλη η
τάξη γύρω από κάθε πίνακα και η κυρία τούς εξηγούσε για τον ζωγράφο και τι
θέλει να πει, αλλά δεν καταλάβαινε καθόλου τι θέλει να πει ο ζωγράφος και βάφει
όλο πανί μπλε! Η κυρία τούς έλεγε ότι ο ζωγράφος δεν ζωγραφίζει όπως βλέπει με
τα μάτια, αλλά όπως σκέφτεται. Και η δασκάλα απαγόρευε να μιλούν, ούτε να
ρωτούν δεν ήθελε(ενώ στην τάξη τους το ζητάει)
για να μη γίνει λέει φασαρία. Μερικοί πίνακες ήταν λίγο αστείοι, άλλους
τους φοβόσουν, αλλά βαρέθηκε πολύ.
Όμως η επόμενη επίσκεψη, στις εννιά Μαΐου, θα ήταν
στη Notre
Dame.
Έκαναν ένα μάθημα στην ιστορία για τη Notre Dame! Έμαθαν κι ένα σωρό πράγματα για
τον Μεσαίωνα. Τους είπε η δασκάλα και για το βιβλίο του Ουγκώ, για τον
Κουασιμόδο και την Εσμεράλδα, πολύ θα ήθελε να πάει να τη δει. Πήγαν κι όλοι
μαζί με τη γκρανμέρ και τον γκρανπέρ το φθινόπωρο, αλλά μόνο τα φρικτά πλάσματα
που φτύνουν το νερό στις υδρορροές θυμάται…
Λίγο πριν τις διακοπές της Άνοιξης στο σχολείο ζωγράφισαν κιόλας τη Notre Dame! Έβλεπε τη καταστόλιστη εκκλησία
στη φωτογραφία που αντέγραφε και τρόμαξε το μάτι της.Αποφάσισε να τη ζωγραφίσει
με το μυαλό της, όπως τη σκέφτεται κι αυτή, σαν τους ζωγράφους στο μουσείο.
Έφτιαξε το σχήμα, κόλλησε χρωματιστές μεμβράνες για τα βιτρώ, «μπράβο» της
είπαν όλοι «μια χαρά». Το χάρισε στην Ελληνίδα γιαγιά που ήρθε για επίσκεψη,
έτσι κι αλλιώς δεν μπορούσε να το βάλει στον τοίχο της, δεν αφήνει η μαμά
αφίσες.
Και τη Δευτέρα το βραδάκι, μόλις είχαν τελειώσει το
διάβασμα κι ετοιμάζονταν για μπάνιο, πήρε τηλέφωνο η μαμά στη γιαγιά. Η γιαγιά
κιτρίνισε, «τρομοκράτες;» ρώτησε. Ύστερα
έκλεισε το τηλέφωνο, γύρισε και τους είπε «καίγεται η Notre Dame!».
Αααααααα! Δηλαδή;
Ούτε οι μεγάλοι μιλούσαν, κοιτούσαν κάθε λίγο στο I-pad με ξεφυσήματα.
Κάηκε η εκκλησία; Η όμορφη και σπουδαία; Και πάει
και η εκδρομή; Και πότε τώρα θα δει τα αγάλματα και τα βιτρώ και τα τέρατα;
Την έπιασαν τα κλάματα.
Την άλλη μέρα στο σχολείο τούς είπε η δασκάλα ότι θα
συγκεντρωθούν χρήματα για να ξαναφτιάξουν
την εκκλησία, δεν κάηκε ολόκληρη, ευτυχώς, κάποτε θα τη δούνε πάλι
όμορφη και σπουδαία.
Και η Έλλη δήλωσε ότι για να ξαναγίνει η εκκλησία
και αυτή προσφέρει τα χρήματα που θα της έδωσαν
οι γονείς της για τον Απρίλιο. Πέντε ευρώ!
για λογαριασμό της Έλλης γράφει η μάμμη της, ΖΩΗ ΚΑΤΣΙΑΜΠΟΥΡΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου