ΕΝΑΣ ΑΚΟΜΑ ΑΓΙΑΣΜΟΣ ...
και Ο ΕΡΑΣΜΟΥΣ με τον ΚΟΜΕΝΣΚΙ από τον Παράδεισο.
Η Πρεμιέρα.
Ανθρωπομαθητές, ανθρωποδάσκαλοι, ιερωμένος γένους αρσενικού και τα νερό που αγιάζεται. Κάθε χρόνο τέτοια μέρα ο αγιασμός για τον καινούριο Σεπτέμβριο. Μία ακόμα περιφορά του πλανήτη γύρω από τον Ήλιο, μία ακόμη επιστροφή. Εκείνος παρακολουθεί τα συμβαίνοντα, οι αγιασμοί την άφηναν πάντα αδιάφορο, αλλά έχει τα μυαλό του στην επόμενη σκηνή του έργου. Θα κλείσει πίσω του την πόρτα της Πρώτης Λυκείου . . κι απέναντί του οι καθισμένοι σε θρανία είκοσι τρεις. Θα θελε στο ξεκίνημα του μαθήματος να κάνει κάτι που να τους ενθαρρύνει να εκφράζονται, αφήνοντας πίσω το λάθος και το σωστό . Μια ιδέα είναι να προτείνει σε καθένα τους να δώσει μια δική του απάντηση – χωρίς ήχο - στο ερώτημα «ΠΟΣΟ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΜΕΤΡΟ ΜΗΚΟΥΣ;». Ένα έργο που παίζεται και ξαναπαίζεται, σε εκατομμύρια σχολεία σε όλο τον Κόσμο, σε κοινωνίες διαφορετικές με μια τεράστια ποικιλία παιδαγωγικών και διδακτικών προσεγγίσεων . . ωστόσο ειδικά στη δική μας πατρίδα αυτό που ανεβαίνει κάθε Σεπτέμβριο στην κοινωνική μας σκηνή είναι έργο ουσιαστικά χωρίς σχέδιο και φιλοσοφικό προσανατολισμό.
Από τον Παράδεισο τόσο ο Εράσμους όσο και ο Κομένιους παρακολουθούν. Αυτό που διαδραματίζεται στα ελληνικά σχολεία τους απελπίζει και τόσο ο Desiderius Erasmus από το Ρότερνταμ, παιδί της γενιάς του Λεονάρντο ντα Βίντσι όσο και ο Jan Amos Komensky, παιδί της γενιάς του Καρτέσιου - οι Τσέχοι τον τιμούν πάνω στο χαρτονόμισμα με τις 200 κορώνες- οι δύο από εκείνους που συνέλαβαν την ιδέα για «ένα ΕΝΑ ΘΕΣΜΟ/ΣΧΟΛΕΙΟ για όλα τα παιδιά», μαζί και τη βεβαιότητα ότι ο θεσμός διαρκώς θα βελτιώνεται, τελικά μάλλον μελαγχολούν. Για το τι φταίει καθώς και για το «γιατί διδάσκουμε», «πόσο διδάσκουμε» , «τι ακριβώς διδάσκουμε» , «με τι τρόπο διδάσκουμε» η συζήτηση δεν λέει να ανοίξει ακόμα και σε περίοδο προεκλογική με debates και άλλα απίστευτα.
σκέψεις του Ανδρέα Ιωαν. Κασσέτα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου